Gül ve Bülbül

Hikayemiz gül ile bülbülün hikayesi.... Bir zamanlar sesinin güzelliği dillere destan bir bülbül varmış dinleyen mest olur rüyalara dalarmış sesini o kadar içli ve güzelmiş yani sesi. Ormanda gezerken allahım böyle bir güzellik olamaz diyerek gülü görmüş ve aşık olmuş artık her sabah gül acmadan yanında bitip güzel sesini güle dinletir olmuş. Bu böyle aylarca devam etmiş. Diğer çiçekler gülü kıskanmaya başlamış içten içe haset eder olmuşlar. Çünkü gül bülbül ötükçe başında öyle güzelleşiyor öyle güzel kokular yayıyormuşki görenleri koklayanları mest ediyormuş.Tabi onları kıskananların sayılarında git gide artıyormuş. Günlerden bir gün çiçekler bir olup bülbülü kötü fikirleriyle hasetleriyle doldurmaya kafasını karıştırmaya başlamış. Ona her sabah geliyorsun burda en güzel şarkılarını söylüyor yoruyorsun kendini gül senin kıymetini mi biliyor sanki. Kendini beğenmiş şımarığın biri o senin değerini bilmiyor nankör şımatma şunu biraz git görünmede senin kiymetini bilsin demişler.Bunu okadar söylemişler ki bülbülün aklını sonunda çelmişler. Bülbül onları haklı bulmuş ve gitmeye karar vermiş. Gel zaman git zaman bülbül birçok çiçeğin dibinde şarkılar söylemiş gezmiş tozmuş. Ama bir türlü gülü unutmamış ne sesi ne şarkıları gülün yanında söylediği gibi güzel geliyormuş ona. Onu çok izlediğini anlayıp dönmeye gülü görmeye karar vermiş. Bir sabah erkenden gul ağacının yanına gitmiş şakımış şarkilar söylemiş.Ama gül Bir türlü açmıyormuş dikenlerden başka birşey de gözükmüyormus. Bülbülün kalbi sızlamış dikenlere iyice yaklaşmış gülü belki görebilirim diye.Tam o sırada dikenlerden biri bülbülün kalbinin geldiği yerine öyle bir çizmiş batmış ki bülbül çok aci çekmiş. O sırada ordan geçen bilge baykuş bülbülü fark etmiş ve ona gülü görmeye mi geldin demiş sen gitin gideli gül acmaz oldu kokusunu güzelliğini kimseye göstermedi gitmen onu çok üzdü demiş. Bülbül yaptığı hatayı anlamış gülün kendini ne kadar sevdigini görmüş, diğer çiçeklerin kıskanç lığına uyup gülü bırakıp gitmenin acısını taa içinde hissedip öyle bir şakımışki acıyla ve aşkla dikenin çizdiği yarasından kan damlamış gul ağacının üstüne. Bülbül hicbir yere gitmemiş gülün dibinden akşam olmuş gece olmuş.Sabah bülbül güzel bir kokunun etkisiyle uyanmış gözlerini açtığında karşısında güzeler güzeli gülünü görmüş. Öyle mutlu olmuş ki rengi kan kırmızısı olmuş gülünün karşısında ona gülümseyerek bakıyormuş gülü. Meğerse bülbülün kanı güle derman olmuş hayata döndürmüş gülü. Gül kendini bülbülünden başka kimseye göstermemiş bülbülüde başka hiçbir çiçeğe sesini duyurmamış bir ömür mutlu olmuşlar. Bülbülün sesi gülün de güzel ,gülün güzelliği bülbülüne özel....