İstemeyerek hamile kaldım çocuk yaptığım için çok pişmanım

Esimle, 3 yillik bir iliskiden sonra evlendik. Eşimle çok mutlu bir iliskim vardi. Evliligimizin ilk 1 yili da çok güzeldi fakat beklenmeyen birsey oldu. Evliligimizin 1. yilinda istemeyerek hamile kalmistim. Regl donemimin gecikmesinden sonra hamile kalma ihtimalimin olup olmadigini dusunsem de ne olur ne olmaz diye kan testi yaptirdim. Test sonuclarini elime aldigimda ise tam anlamiyla buyuk bir şok yasadim. Evet, hamile kalmışım, ben hamileydim. Evliligim cok guzel gidiyordu, esimle cok mutluydum ama cocuk icin gercekten henuz hazir degildim. Test sonuclarini esimle paylastigimda sevincten havalara uctu, onun bu mutlulugu karsisinda ben ne yapacagimi bilemedim. Ardindan hemen telefona sarildi ve bu hamilelik haberini ailelere verdi. Kayinvalidemin ve annemin devamli Torun isteriz talebi, cevremdekilerin Eee cocuk ne zaman? sorusunun yaniti artik karsilik bulmus tu. Ve haliyle ben haric herkez sevinc cigliklari ile aldi bu haberi. Cesaretsizligimden midir bilmem ama Ben bu cocugu istemiyorum diyemedim. Bir aksam esimle uzanirken Sence yapabilecek miyiz? Hazir miyiz? Vakti miydi? diye sorular sordum, verecegi tek bir Acaba yaniti ile aldiririm diyordum. Esim gayet ilimli ve sakin yaklasinca bana, ona bu fikrimi acamadim. Birde aldirmayi dusundugumde icim tam anlamiyla bu karari desteklemedi. Ve Bu nedenle kendimi annelik fikrine alistirmaya calistim. Devamli annelik ve o yuce duygu uzerine yazilar okudum. Sorunsuz bir hamilelik donemi gecirdim fakat bir turlu o duyguyu anlattiklari gibi ben yasayamadim. Hamile iken, cocugumu kucagima alinca hissederim saniyordum. Ama duygularim o kadar karisikti ki mutlu muyum, uzgun muyum, mutsuzmuyum hicbir zaman anlayamadim. Şimdi ise 3 yillik evliyim, 2 yasinda cocugum var. Evet bambaska bir duygu o minicik canlinin size yasattiklari fakat cocuksuz oldugum hayatimi o kadar cok ozluyorum ki... Sadece bana ait 1 sabah, keyfimce uyanacagim, keyfimce cikacagim, dolasacagim, alisveris yapacagim bir gunum yaklasik 2 bucuk yildir yok. Ve olmayacak gibi de... Esimle gece eglencelerimiz yok gibi bir sey; kayinvalidemin veya annemin musait oldugu gecelere gore cikabiliyoruz, o da bu 2 yilda bir veya iki kere oldu. Ne yapacagimi bilemiyorum, cok mutsuzum, cocuk yaptigim icin cok pismanim, pisman oldukca daha da mutsuz oluyorum.