Kadın benden güzeldi ve onu çok kıskandım!

Alti aydir tenis kursuna gidiyorum. Dun bir kadinla eslestim. Karsilikli oynarken birden durdu ve dedi ki.

“Neden duzgun oynamiyorsun? Neden topa o kadar sert vuruyorsun?”

Hemen itiraz ettim.

“Her zamanki gibi vuruyorum. Beceremiyorsan oynama!”

Sonra beni hocaya sikâyet etti.

“Hocam esimi degistirir misiniz? Bu kadinla oynamak istemiyorum.”

Atildim.

“Asil ben onunla oynamak istemiyorum.”

Hoca bir sey demeden bizi ayirdi, baskalariyla oynadik.

Aksam eve geldigimde hâlâ sinirliydim. Esime anlattim, hicbir yorum yapmadi. Ofkem katlandi. Beni hakli bulmadigi icin ona da cattim.

Sabaha kadar uyuyamadim, korttaki diyaloglari yeniden yeniden yasadim. “Ona gosterecegim gununu” deyip durdum kendi kendime.

Sabah bu itirafı yazıyorum. Benden bu kadın diye bahsetmesi değildi sinirimi bozan. Kadın Rus, dili o kadar dönüyor. Bunun kaba bir ifade olduğunu bilmiyor. Sinirimin esas sebebi kadının varlığı. Sarışın, uzun boylu, mum gibi bacakları var, karnı dümdüz, teni mermer gibi. Kortta boy gösterdiğinde, kadın erkek demeksizin herkes ona bakıyor. Onun tenis kursuna gelmesini istemiyorum. Bütün dikkatleri üzerine çekmesine katlanamıyorum. Herkes bana bakacak, beni beğenecek ama onun yüzünden kimse benimle ilgilenmiyor gibi geliyor. Onu kendime rakip olarak görüyorum. Benim evli olmam, onun bekâr olması bir şeyi değiştirmiyor. Beğenilen, bakılan, dikkat çeken, ilgilenilen ben olmak istiyorum, en azından o olmasın istiyorum. Eşimin beni dinleyip susması beni çileden çıkardı, çünkü onun da onu daha görmeden beğendiğini düşündüm.

Kıskanıyorum. Ben bu kadını kıskanıyorum, kursa gelmesini istemiyorum. Onunla aynı mekanda bulunmak istemiyorum.